Pembe ve Yusuf…

Canan Tan’ın kitabı Pembe ve Yusuf’u okudum. Zaman zaman güldüm, zaman zaman üzüldüm, zaman zaman gözlerim yaşardı…

Kitapta töre teması islenmiş… Ana tema töre olabilir ama başka başka duygular yaşadım kitapta…

İstanbul aşkı,

Töre,

Nankörlük,

Erkek şiddeti,

Kadınların var olan sorunları,

Kardeş düşmanlığı,

Kardeş sevgisi,

Çaresizlik,

Ölüm,

Umut,

Kıskançlık…

Kitap adından anlaşıldığı gibi Pembe ve Yusuf adındaki iki kardeşi işliyor. Ama bence daha çok Pembe ve Yusuf’un annesi Keder’i işliyor…

Keder, dedesinin öldüğü bir günde doğuyor. Babası tarafından kederli bir günde doğması ve kız olması sebebiyle hiç sevilmiyor. Hatta çocuk yaşta gelin ediliyor.

Gelin gittiği evde çok seviliyor ama kocası tarafından hiç sevilmiyor. Sürekli aşağılanıyor ve şiddet görüyor. Keder’in hikayesi çok hüzünlü, insanın içini burkuyor.

Keder, 4 çocuk dünyaya getiriyor. İlk 2 oğlu aynı babaları gibi, iğrençler. Kızı Pembe ve son çocuğu Yusuf ise, bambaşka… Pembe ve Yusuf’un kardeş sevgisi anlatılamaz ama sonları çok kötü…

Pembe, sevdiği adama kaçıyor ve ailesi (babası ve 2 büyük abisi) tarafından reddediliyor. Sevdiği adam Pembe’yi kovunca, mecburen baba evine dönen Pembe’yi töre cinayeti bekliyor. Ama Pembe, Yusuf’u o kadar çok seviyor ki, kardeşini bu zor görevden kurtarmak için intihar ediyor…

Kitabı genel olarak özetledim ama bence biran önce okuyun. Töre hikayesi ve kadın çilesini anlatan en güzel kitap olmaya bilir ama her kitap gibi okunması gerekir…

Sevgilerimle

Gonca Ergün