Herkes çok biliyor, çok konuşuyor…

“Kelin ilacı olsa başına sürer” lafı bu aralar ağzımdan hiç düşmüyor…

Yahuuuu, herkes uzman olmuş…

Herkes her şeyi biliyor…

“Çok gezen mi bilir? Çok okuyan mı bilir? “ tartışmasına noktayı koyuyorum. “Kendini bilmeyen bilir.”

Neden, herkes kendini dev aynasında görüyor? Herkes her konuya, her olaya, her duyguya hakim…

Maşallah diyesim geliyor,

Doğurmadan, anneliği…

Evlenmeden, evliliği…

Çalışmadan, yorgunluğu…

Mücadele etmeden, bezginliği…

Hiç yemek yapmadan, göz kararı salçayı…

Daha neler neler…

Hayretler içinde bakıyorum. Ben mi kendimi hafife alıyorum, bu insanlar mı kendini bilmiyor…

Durum şu; insanlar kendilerini bilmiyorlar. Kendilerini kabullendirmek, sevdirmek, saygı görmek ve tatmin olmak için, biliyormuş gibi davranıyorlar. İşin acı yanı şu; o kadar çok konuşup yalan yanlış şeyler söylüyorlar ki, bildikleri şeyler bile artık güven vermiyor insana…

Ben derim ki; “Söz gümüşse, sükut altındır.” Azcık susun ve etrafınızı dinleyin…

Sevgilerimle

Gonca Ergün