Şimdi, Çok Özel bir Hikaye Okuyacaksınız…

Sizlerle harika bir hikaye paylaşacağım. Hikaye benim hikayem değil, Eda’nın hikayesi. Size tanık olduklarımı, bildiklerimi ve hissettiklerimi yazacağım.

Bundan yaklaşık 2 yıl önce facebook üzerinden arkadaş olduğum sevgili Gamze, bir paylaşımda bulundu. Kendisine gelen bir maili, bir yardım isteğini, bir çaresizliği, bir çığlığı paylaştı.

O tarihte Sivas’ da ailesiyle yaşayan, ailesinin gerçeği reddettiği, etrafındaki herkes tarafından dışlanan, üniversite hayatında şiddet gören, intiharın eşiğinde olan İsmail, bugün ki adıyla Eda. Ben ondan bu hikaye süresince Eda olarak bahsedeceğim çünkü o artık resmen Eda. Gamze, Eda’ nın yardım isteğini facebook üzerinden paylaşmış ve yardım istemişti. Eda, İstanbul’a gelmek, bir iş bulup çalışmak, ameliyat olarak cinsel organını değiştirmek, kimliğini ve adını değiştirmek, hayatına devam etmek istiyordu. Bir cinayete kurban olmak istemiyordu, fahişelik yaparak hayatını kazanmak istemiyordu, sadece ve sadece hissettiği gibi olmak ve istediği gibi yaşamak istiyordu.

Gamze zaten o kadar kocaman yürekli bir kadın ki, Eda ya hemen gel, bir şekilde hallederiz demiş. Eda atlamış İstanbul’ a gelmiş. İş konusunda da ben destek olabileceğimi ilettim. RGN, insanların her türlü seçimine saygı duyan bir şirket ve bizimle çalışabilir. İlerleyen günlerde Gamze ve Eda, yanıma geldiler. Tanıştık, konuştuk, dertleştik, beraber neler yapabiliriz diye kafa yorduk. Eda, bizimle çalışmayı değil, başka bir işte çalışmayı seçti.

Çalıştı, para biriktirdi ve yaklaşık 7 ay önce ameliyat oldu. Ameliyatı sonrası bir araya geldiğimizde çok mutluydu, en büyük hayali gerçek olmuştu, artık bir penisi değil, bir vajinası vardı. Bu onun için o kadar önemliydi ki, benim gibi doğuştan gelen cinselliğini kabul eden çoğunluktaki insanlar için anlaması çok zor. Bir gün bana ne kadar şanslı olduğumu söyledi. Çünkü ben, hissettiğim, olmaktan mutlu olduğum bir cinselliğe sahiptim. Hayatımı hissettiğim gibi yaşadığım için birilerinin fobisine konu olmuyordum, bir cinayetle ölmem söz konusu değildi, bana seks işçisi muamelesi yapılmıyordu, cinsiyetimi değiştirmek için bir ameliyat olmam gerekmiyordu, ailem beni kabul ediyor ve seviyordu, duygusal ve fiziksel şiddete maruz kalmıyordum.

Haklıydı, ben şanslıydım ama neye ve kime göre. Neden insan kendisi gibi olmayanı anlamaya çalışmaz, anlayamasa bile kabul etmeyi denemez. Neden empati kurmanın gerçekte ne anlama geldiğini sorgulamaz, neden kendisini sokmayan yılanın bir gün onu da sokabileceğini akıl etmez, neden reddettiği ve dışladığı şeyi yaşayabileceğini bilmez. Bu nedenlere onlarca cevap verilebilse de gerçek değişmiyor. Ama benim umudum var.

Neyse hikayeyi tamamlayayım. Geçtiğimiz Pazartesi günü Gamze, Eda ve ben adliyede duruşma salonunun önünde buluştuk. Çünkü şimdi Eda’ nın diğer hedefi, hayali gerçek olacaktı ve bizim şahit olmamamız kaçınılmazdı. Eda’ nın nüfusa kadın olarak kaydettirilmesi ve adının Eda olarak tescillenmesi. Pazartesi adliyeden o kadar mutlu çıktık ki ben hala etkisindeyim. Bu yazıyı yazarken yüzüm gülüyor, gözlerim yaşarıyor.

Eda’ nın hikayesi şimdilik bu kadar. Şimdi sıradaki hayali için çalışma zamanı, Eda şimdi de akademisyen olmak istiyor. Olabilir mi? Kesinlikle olur hem de en harikasından olur. Ben de onu ve onun başarı hikayelerini böyle tebessümle ve gözlerimdeki yaşlarla yazarım.

Sevgilerimle,

Gonca Ergün